Besoja treguar fëmijëve...në një Hyj të vetëm, Atin e gjithëpushtetshëm

 “Baba, pse ne besojmë në Hyjin?”

“Sepse jemi të bindur se gjithçka në univers kan një kuptim, se asgjë nuk ndodh rastësisht”

“Dhe është një atë i gjithëpushtetshëm! I fortë!”

“Atë i gjithëpushtetshëm është si një mbiemër i Hyjit. I gjithëpushtetshëm nuk do tëthotë se Hyji është një Supermen. Do të thotë se gjithçka është dashur prej tij dhe se në fund do të fitojë ai, se është origjinina dhe përfundimi i gjithçakje dhe na do si një baba. Për këtë nuk duhet të kemi kurrë frikë”.

“Një Hyj kështu është unik!”

“Sigurisht, Françesk. Nuk mund të jetë absulutisht asgjë si Hyji: është shumë i madh e i pafund dhe logjikisht nuk ka vend për një fafundësi tjetër”.

EKUILIBRISTI

Një artist jetonte duke bërë akrobaci,pa asnjë rrjetë shpëtimi, mbi një litar që shtrihej në një lartësi merramendëse. Një herë shtriu litarin e tij mbi një shesh të pazarit të një qyteti të vogël pastaj ftoi me një autoparlant njerëzit që të shikonin aftësinë e tij. U mblodh një turmë e madhe. Akrobati përshkoi litarin, në fillim ngadalë, pastaj me vrapim, më pas sikur vallëzonte. Njerëzit duartrokisnin të mrekulluar. Njeriu mori mbi litar një karrige, edhe pse e mbëteste mbi dy këmbë, u ul me qetësi mbi të dhe hapi gazetën duke bërë sikur po lexonte. U përkund rrezikshëm përpara dhe prapa, duke shkaktuar britma frike tek spektatorët. Por gjithmonë duke buzëqeshur, akrobati merrte ekuilibrin mbi një fije të hollë çeliku. Në një farë pike ekuilibristi u tregoi spektatorëve një biçikletë e me një megafon iu drejtua atyre,tashmë më të shumtë në numër. “Do të përshkoj litarin para dhe prapa mbi këtë biçikletë. Mendoni se mund t’ia arrij?” “Sigurisht që po!”, bërtitën të gjithë, të bindur. Ekuilibristi buzëqeshi: “Atëherë, nëse keni kaq shumë besim nëaftësinë time, njëri prej jush të vijë me mua mbi biçikletë që të bëjë një xhiro mbi litar”. Mbi sheshin bie një heshtje e thellë. Askush nuk kishte kaq shumë guxim. Papripur del përpara një djalë. “Vij unë mbi biçikletë!”, bërtiti. Ekuilibristi i tregoi shkallën për t’u ngjitur deri në lartësinë e litarit. E vendosi në tubin e biçikletes dhe fillo i qetë duke pedaluar mbi disqet e biçikletes në ekuilibër të përsosur, ndërsa turma mbante frymën. E përshkoi litarin e tij dy herë. Në fund shpërtheu një duartrokitje entuziaste. Kur djali zbret në tokë,një e pyet: “Nuk kishe frikë fare, atje sipër?”. Djali buzëqeshi: “Aspak! Ai është babai im!”

TANI E DI…

Të besosh nuk është një hedhje në boshllëk, e dimë se Dikush, që na do, do të na kapë.

Hyji ynë është një baba dhe është i gatshëm të bëjë gjithçka për ne.  E gjithë pafundësia e qiellit është në dorën e Hyjit dhe e gjithë madhësia e tokës është e mbyllur në grushtin e tij.

LUTJA

Hyj Atë,

jeta ime është në duart e tua:

je mendimi më i bukur që kam.

Të kam gjithmonë para syve të pi,

me ty afër nuk do të rrëzohem kurrë.

Zemra ime është plot me gëzim,

shpirti im është në festë,

trupi im pushon i sigurtë.

Ja ku jam, Ati ynë që je në qiell.

Jeta ime është në duart e tua.

Brono  Ferrero