Besoj - treguar fëmijëve - U kryqëzua për ne nën Poncin Pilat; pësoi dhe u varros, dhe u ngjall të treten ditë sipas Shkrimeve, e u ngrit në qiell dhe rri në të djathtën e Atit

-     Baba, pse në kishë gjendet ai kryqi i madh?

-     Sepse kryqi na kujton Jezusin.

-     Nuk më pëlqen fare. Jezusi ka vrima në këmbë dhe në duar. Sa dhimbje!

-     Ushtarët i kanë vendosur gozhdë në duar dhe këmbë...

-     Pastaj ka gjak mbi kokë, pse?

-     Mbi kokë i kanë vendosur një kurorë ferrash.

-     Unë nuk dua të shikoj. Eja të ikim.

-     Shiko fytyren e tij: a nuk të duket se Jezusi buzëqesh?

-     Po, duket gati sikur buzëqesh. Çfarë guximi!

-     Sigurisht Jezusi ka vuajtur, por kryqi na ka dërguar mesazhin më të rëndësishëm: “Ka jetë pas vdekjes”.

LIQENI I ARTË

Ishte një herë një liqeni i mrekullueshëm, përreth të cilit kishte lindur një fshat. Aty njerëzit jetonin të lumtur, fushat rriteshin të gjelbëruara; gjithçka dukej që shkoni më së miri. Njerëzit ishin vërtetë të lumtur... Nuk kishte shtëpi që nuk kishte të pakten një dritare që shikonte nga liqeni; në perëndim ishte një spektakël i mrekullueshëm! Kështu ishte, derisa një ditë biri i kryetarit të bashkisë, duke luajtur ndër shkëmbijtë, ra në liqen dhe u mbyt. Pas pak kohe, edhe kryetari i bashkisë vdiç  e që atëherë askush nuk guxoi t’i afrohej më liqenit të mallkuar. Një ditë një të huaj e kapen në breg të liqenit duke zënë peshk dhe u dënua për vdekje. Arrestohej kushdo afrohej bregut të tij. Erdhi zi buke e sipas të gjithëve ishte faji i liqenit; por nëse shirat zbritnin të shumta duke përmbytur fushat njerëzit ia vinin fajin liqenit. “Rrini larg liqenit, sjell vetëm vdekje dhe fatkeqësi!”, u përsëritnin të moshuarit e fshatit fëmijëve. Kështu, të gjithë banorët e fshatit filluanin të vuanin urinë dhe etjen dhe nga fytyrat e tyre u zhduk buzëqeshja. Një ditë e bija e kryetarit të ri të bashkisë shikoi mijëra salmonë që ngjiteshin në rrymën e lumit. Priste një fëmijë dhe dëshironte ta mbante gjallë. Kishte ditë që nuk hante, kështu që vendosi të peshkonte një salmon, e pjeku dhe i hëngri mishin. Ishte shumë i shijshëm. Me dorën e mbledhur si lugë mori pak ujë dhe e afroi tek buza. Ishte i freskët dhe i pëlqyeshëm. Menjëherë më pas filloi të ndjejë një gëzim të lehtë që pushtoi zemren e saj. Nuk ishte ndjerë kurrë kaq mirë. Fëmija i saj lindi i shëndetshëm dhe i fortë. Të gjithëve ajo u thoshte me zë të lartë: “Nuk është e vërtetë, mos mendoni se uji i liqenit sjell vdekjen! Është jetë dhe shëndet e gëzim!” Tani në brigjet e liqenit të artë jetojnë burra e gra të fortë dhe të lumtur. Liqeni është përsëri burim jete.

TANI E DI SE...

Ø  Jezusi ka vuajtur dhe ka vdekur vërtetë, pikërisht si të gjithë njerëzit.

Ø  Ka patur mundësi të shpëtojë vetveten? Jo, Jezusi nuk ka patur mundësi tjetër për të treguar se sa Hyji, Ati i tij, i donte njerëzit.

Ø  Por Jezusi është Hyj prandaj është ringjallur që edhe ne të dinim se Hyji është më i fortë se vdekja.

Ø  Jezusi na ka hapur një rrugë, kështu gjithçka ka nisur nga fillimi! Jezusi i ringjallur është siç do të jemi edhe ne, nëse do ta ndjekin në rrugën që na ka shënuar.

LUTJA

Nëse kokrra e grurit

nuk bjen në tokën e errët

 dhe nuk vdes,

mbetet e vetme;

vetëm nëse vdes mund të rritet.

Vetëm nëse kokrra qëndron në tokë,

poshtë në thellësi,

bëhet kallëz.

Kështu ka qënë edhe jeta e Jezusit:

ka zbritur në varr

për tu ringjallur në qiell!

Që unë të besoj,

që unë të shpresoj,

që unë të dua, o Zot!

Bruno Ferrero