Besoj, treguar fëmijëve - PËR NE NJERËZIT DHE PËR SHPËTIMIN TONË , ZBRITI PREJ QIELLIT E U MISHËRUA PËR VIRTYT TË SHPIRTIT SHENJTË NË KRAHARORIN E VIRGJËRËS MARI: E U BË NJERI.

-    Baba, po çfarë do të thotë “u mishërua në kraharorin e Virgjërës Mari? A është ndonjë lloj sëmundjeje?

-    Françesk nuk është sëmundje, por origjinaliteti më i vërtetë dhe i pabesueshëm i krishtërimit: në gjithë Besojmën është fraza më e rëndësishme!

-    Pse?

-    Hyji mishërohet, dmth bëhet njeri: një gjë e paimagjinueshme, e pamendueshme.  Ka lëvizur në kraharorin e Marisë, ka pirë nga gjiri i saj, ka vrapuar me fëmijët e Nazaretit, ka punuar drurin me Jozefin. Ka patur uri dhe etje, është përgjumur i lodhur për vdekje, ka djersitur nëpër rrugët e Galilesë deri në Jude. Është përmalluar, hidhëruar, ka njohur zemërimin, e nuk dinte gjithçka, nuk i gjente të gjitha, si për magji, në veprat e jetës së përditshme...

-    Kryente nevojat e tija?

-    Po sigurisht. Si ti, si unë, si të gjithë... Është  kuptimi i parë i misionit të Jezusit: të trekojë një imazh tjetër të Hyjit. Jo më një të Gjithëpushtetshëm të largët, qiellor, të pamundur si një statujë! Me Jezusin inagurohet Krijimi i ri,  pikërisht ashtu si nëpërmjet Tij kishte ndodhur krijimi i parë. Të kujtohet kur kemi thënë “nëpërmjet tij u krijuan të gjitha gjërat”?  Jezusi është njeriu i parë, ai i përsosuri.

DHURATA E MISTERSHME

Ishte agim në Betlehem. Pelegrini i fundit kishte ikur dhe ylli ishte zhdukur. Virgjëra Mari shikonte me ëmbëlsi Fëmijën që ishte përgjumur. Ngadalë e duke kërsitur u hap dera e vjetër e stallës. Dukej sikur ishte hapur nga një frymë e erës më shumë se sa një dorë njeriu. Në prag të derës u shfaq një grua e moshuar, mbuluar me lecka. Maria u tremb sikur të kishte parë një zanë të keqe. Jezusi vazhdonte të flinte. Gomari dhe demi shkulnin kafshata grazhdi nga një grumbull që kishin përpara turirit dhe nuk i lëshuan asnjë shikim të ardhures së re. Maria e ndiçte me shikim. Çdo hap i së panjohures dukej një shekull. Plaka vazhdonte të ecte përpara, derisa mbërriti pranë grazhdit. Jezusi fëmi hapi menjëhër sytë dhe Maria u habit duke pare edhe në sytë e gruas të njëjtën dritë shpresë. E moshuara u përkul mbi Fëmijën. Maria mbajti frymën. Plaka kërkoi ndër rrobat e saja të grisura, për të gjetur diçka. Dukej se i duhej një shekull për ta gjetur. Maria vazhdonte ta shikonte me shqetësim. Më në fund, pas një kohe shumë të gjatë, plaka nxori nga leckat e saja diçka, por që mbeti e fshehur në doren e saj, dhe ia besoi Fëmijës. Maria vështronte plaken kërrusur mbi Jezusin. Papritur u drejtua, sikur të ishte çliruar nga një peshë e pafund që e tërhiqte drejt tokës. Shpatullat e saja u drejtuan, koka u ngrit, fytyra e saj mrekullisht gjeti rininë, flokët e saj u bënë të butë dhe të shkëlqyeshëm si mëndafshi. Kur u largua nga grazhdi, për t’u zhdukur në errësiren nga e cila kishte ardhur, Maria më në fund arriti të shohë dhuraten e mistershme. Në duart e vogla të Jezusit gjendej një mollë e kuqe. Ajo grua ishte Eva, gruaja e parë, nëna e të gjallëve, që i kishte dorëzuar Mesisë frutin e mëkatit të parë. Sepse tani, me Jezusin, kishte lindur Krijimi i ri. E gjithçka mund të rifillonte.

TANI E DI SE…

ü Jezusi është Hyji që vjen të bashkëndajë krejtësisht njerëzimin tonë.  Kjo është pika më e rëndësishme e fesë sonë.

ü Hyji është bërë njeri; ja, është misteri i Krishlindjes.

ü Jeta e tij është treguar në Ungjijtë. Çfarë historie e mrekullueshme!

ü Hyji ka krijuar njeriun në imazhin e tij e mbi të gjitha me aftësinë që t’i ngjajë. Jezusi ka ardhur që ta konfirmojë këtë.

LUTJA

Hyji i ka dhuruar botës Birin e tij Jezus,

ka lindur nga Maria;

ka zbritur mbi tokë si fëmijë,

është rritur mes njerëzve.

Hyji i qiellit ka ardhur mbi tokë;

ka bërë një veshje mishi,

është mbuluar me një trup.

Çfarë misteri, o Hyj!

Ti je bërë njeri si ne!

Unë besoj në gjithë këtë:

besoj në Jezusin

që është biri i Hyjit. 

                                     Bruno Ferrero